ปี-39-ฉบับที่-3

นาฏยทฤษฎี 108 The Journal of the Royal Institute of Thailand Vol. 39 No. 3 Jul-Sep 2014 โพเอติกา (Poetica) เป็นนาฏยทฤษฎีที่อะริสโตเติลเขียนขึ้นโดยอาศัยบทละครอันเป็นผลงาน ของกวีกรีกในสมัยนั้น แต่ผลการวิเคราะห์และสังเคราะห์ของอริสโตเติลนั้นเกิดเป็นทฤษฎีที่น� ำมาใช้ได้กับ การละครโดยทั่วไป โพเอติกาฉบับย่อมีปรากฏอยู่ทั่วไปในยุคกลางและเผยแพร่มาจนกระทั่ง จอร์โจ วัลลุลา แปลเป็นภาษาละตินและตีพิมพ์ในเวนิสเมื่อ พ.ศ. ๒๐๔๑ ต่อมาอาละดิน ได้พิมพ์ฉบับภาษากรีกขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๐๕๑ จากนั้นมาโพเอติกาก็แพร่หลายไปทั่วยุโรปและมีการแปลเป็นภาษาต่าง ๆ อีกทั้งน� ำไปใช้ อย่างกว้างขวาง โพเอติกานับเป็นนาฏยทฤษฎีเก่าที่สุดและเป็นหลักวิชาการละครของโลกตะวันตกมา จนถึงปัจจุบัน (European Theories of the Drama. Barrett H. Clark. Cincinnati: Stewart & Kidd Company, 1918.) โพเอติกา มีสาระพอสรุปได้ดังนี้ ๑. Imitation การเลียนแบบ มนุษย์มีสัญชาติญาณของการลียนแบบและแสดงออกด้วยการ พูด การเขียน การท� ำท่าทาง เมื่อจะแสดงตนเป็นตัวละครก็ต้องใช้ศิลปะแห่งการเลียนแบบให้เหมาะสม ๑.๑ Medium คือ สื่อในการแสดงผลของการเลียนแบบ ซึ่งมีสื่อหลายประเภท เช่น สื่อภาษา สื่อภาพ สื่อเสียง ๑.๒ Objects คือ ตัวต้นแบบที่ผู้แสดงเลือกมาใช้ในการเลียนแบบเพื่อสร้างตัวละครที่ตน จะสวมบทบาท ดังนั้นตัวต้นแบบอาจมีหลายตัวที่ผู้แสดงเลือกแง่มุมของตัวต้นแบบที่ตนเห็นเหมาะมาผสม ผสานกันเป็นตัวละคร ๑.๓ Manner คือ วิธีน� ำเสนอการเลียนแบบซึ่งมีหลายวิธี เช่น การเล่าเรื่อง การขับร้อง การแสดงละคร โรงละครกรีก historyoftheancientworld.com ละครแบบกรีก sthesouthgargoile.com