วารสารปี-40-ฉบับที่-3-resize

263 รองศาสตราจารย์ ดร.วรวุฒิ หิ รั ญรั กษ์ วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๐ ฉบับที่ ๓ ก.ค.-ก.ย. ๒๕๕๘ ค� ำน� ำ ตามที่ประเทศสมาชิกอาเซียน ๑๐ ประเทศ ประกอบด้วย ประเทศไทย สาธารณรัฐประชาธิปไตย ประชาชนลาว ราชอาณาจักรกัมพูชา สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา มาเลเซีย สาธารณรัฐสิงคโปร์ บูรไนดารุสซาลาม สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ และสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ได้มีการ ประชุมตกลงร่วมกัน ก� ำหนดเปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (Asean Economic Community _ EEC) ในวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๘ (เลื่อนจากเดิม วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๘ เป็นเวลา ๑๒ เดือน ตามมติ ที่ประชุมสุดยอดผู้น� ำอาเซียน ณ กรุงพนมเปญ ระหว่างวันที่ ๑๘-๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๗) โดยมีเป้าหมาย ที่การเป็นตลาดและฐานการผลิตเดียวกัน ภายใต้การเคลื่อนย้ายสินค้า และปัจจัยการผลิตเสรี เพื่อน� ำ ไปสู่การจัดสรรทรัพยากรทางเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น โดยกลยุทธ์ส� ำคัญอย่างหนึ่งของ การส่งเสริมการค้าและการลงทุน เพื่อรองรับการเปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนของประเทศต่าง ๆ ก็คือ การพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษขึ้นตามจังหวัดต่าง ๆ ตามชายแดนของประเทศ เพื่อรองรับการค้าขายและ การพัฒนาอุตสาหกรรมต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นตามมา ซึ่งจะต้องมีการพัฒนาเศรษฐกิจทุกด้านในเขตเศรษฐกิจ พิเศษที่เปิดขึ้นมา ประเทศไทยเองก็ได้มีการก� ำหนดเขตเศรษฐกิจพิเศษระยะแรก จ� ำนวน ๖ พื้นที่ (๗ ด่าน) ได้แก่ จังหวัดตาก จังหวัดสระแก้ว จังหวัดตราด จังหวัดมุกดาหาร จังหวัดสงขลา (สะเดาและปาดังเบซาร์) และ จังหวัดหนองคาย และรัฐบาลมุ่งที่จะส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและการลงทุนในเขตเศรษฐกิจพิเศษ ให้ทันรองรับการเปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนที่จะมีขึ้นในปลายปี ๒๕๕๘ นี้ เขตเศรษฐกิจพิเศษคืออะไร โดยทั่วไป เขตเศรษฐกิจพิเศษ (Special Economic Zone _ SEZ) คือ พื้นที่ที่รัฐบาลออกกฎหมาย ก� ำหนดให้เป็นพื้นที่ส่งเสริมการลงทุนในด้านการอุตสาหกรรม การพาณิชยกรรม การบริการหรือกิจการ อื่นใดที่จะเป็นประโยชน์แก่การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศด้วยเป้าหมายอยู่ที่การเพิ่มปริมาณการค้าต่าง ประเทศ เพิ่มการลงทุน การสร้างงานและการบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพ โดยรัฐบาลจะให้การส่งเสริม สนับสนุน และอ� ำนวยความสะดวกด้านต่าง ๆ รวมทั้งให้สิทธิพิเศษบางประการแก่ผู้ประกอบการ ที่เข้ามาลงทุนในเขตเศรษฐกิจพิเศษ ทั้งด้านการส่งเสริมด้านเงินลงทุน การพัฒนาอ� ำนวยความสะดวก ด้านโครงสร้างพื้นฐาน ระบบการสาธารณูปโภค สาธารณูปการ และการคมนาคมขนส่ง ถนน สะพาน รถไฟ ท่าอากาศยาน ท่าเรือ ไฟฟ้า น�้ ำประปา ระบบโลจิสติกส์ต่าง ๆ การสื่อสารโทรคมนาคม การนิคม อุตสาหกรรม เขตปลอดอากรขาเข้าและขาออก และคลังสินค้าทัณฑ์บน ส� ำหรับเครื่องจักรอุปกรณ์ วัตถุดิบ และสินค้าที่ผลิตได้ และการยกเว้นภาษีรายได้นิติบุคคลและภาษีการขายแก่ผู้ประกอบการในเขตเศรษฐกิจ