วารสารปี-40-ฉบับที่-3-resize

237 ศาสตราจารย์พิ เศษ ดร.จิ รโชค วีระสย วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๐ ฉบับที่ ๓ ก.ค.-ก.ย. ๒๕๕๘ การเกษียณอย่างเป็นทางการในพิธีเกษียณ (retirement banquet) เกิดขึ้นในเดือนมีนาคม ปี ๑๙๗๓ โดยศิษย์ ๑) รอเบิร์ต เค. เมอร์ตัน (Robert K. Merton) เป็นประธานและมีผู้เข้าร่วมส� ำคัญ คือ ๒) จอห์น ไรลีย์ (John Riley), ๓) เบอร์นาร์ด บาร์เบอร์ (Bernard Barber), ๔) เจสเซ พิตส์ (Jesse Pitts), ๕) นีล เจ. สเมลเซอร์ (Neil J. Smelser) ๖) จอห์น อะคูลา (John Akula) ๕.๒ ในช่วงวัยชราพาร์สันส์หันมาสนใจทางศาสนามากขึ้นและมักอภิปรายและเปลี่ยนทรรศนะ กับรอเบิร์ต เบลลาห์ ผู้ค้นคว้าเกี่ยวกับศาสนาในญี่ปุ่น ดังผลงานชื่อ Tokugawa Religion: The Values of Pre-Industrial Japan (1957) ๕.๓ นอกจากนี้ พาร์สันส์สนใจความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีทางชีววิทยาและทางสังคม และเป็น ผู้ริเริ่มการประชุมสัมมนาที่เรียกว่า Daedalus Conference ซึ่งได้รับการสนับสนุนจาก American Academy of Arts and Science อันเป็นกลุ่มวิชาการที่สนใจปัจจัยทางชีววิทยาซึ่งมีผลกระทบต่อเรื่องทางสังคม ผู้เข้าร่วมวันที่ ๑-๒ มีนาคม ๑๙๗๔ ผู้ซึ่งเป็นนักวิชาการผู้มีนวัตกรรมทางปัญญาหลายคน รวมทั้ง เอดเวิร์ด โอ. วิลสัน (Edward O. Wilson) ซึ่งเป็นผู้บัญญัติศัพท์ชีววิทยาเชิงสังคม Sociobiology (E. O. Wilson. Sociology : The New Synthesis (1975)) ซึ่งระบุความหมายว่า เป็นการศึกษาอย่างเป็นระบบ ของพฤติกรรมทางสังคมทุกเรื่อง (“the systematic study of all social behavior.”) ๕.๔ ช่วงสุดท้ายของพาร์สันส์ วันที่ ๑๔ ธันวาคม ค.ศ. ๑๙๗๘ พาร์สันส์ได้รับปริญญากิตติมศักดิ์ จากมหาวิทยาลัย Kwansei Gakuin University ณ ญี่ปุ่นและซึ่งต่อมามีการจัดพิมพ์บทความที่เขา เขียนรวบรวมโดย Dean Kurata (1983) หลังจากได้รับปริญญากิตติมศักดิ์แล้วเขาได้เดินทางกลับมายัง สหรัฐอเมริกาในกลางเดือนธันวาคม ค.ศ. ๑๙๗๘ และพาร์สันส์กล่าวว่า ประสบการณ์ในญี่ปุ่นท� ำให้เขาคิด พิจารณาใหม่เรื่องราวเกี่ยวข้องกับการก� ำเนิดอารยธรรมยุคสมัยใหม่ ๕.๕ อย่างไรก็ตามพาร์สันส์ไม่มีโอกาสเช่นว่านั้น เพราะช่วงที่เขาเดินทางไปประเทศเยอรมนี เพื่อ ร่วมในการฉลอง ๕๐ ปีแห่งการที่ตัวเขาเองได้รับปริญญาจาก Heidelberg ได้เสียชีวิตก่อนหน้านั้นคือ ในวันที่ ๘ พฤษภาคม ปี ๑๙๗๙ จากเส้นโลหิตในสมองแตกซึ่งก่อนวันสุดท้ายของพาร์สันส์นั้นเขาได้บรรยาย เกี่ยวข้องกับการที่ชนชั้นทางสังคมได้ลดความส� ำคัญลงให้กับผู้ฟังที่เป็นนักวิชาเยอรมันรวมทั้ง เยือร์เกิน ฮาเบอร์มัส นิคลัส ลูมันน์ (Niklas Luhmann) และอื่นๆ ๕.๖ ชีวิตทางปัญญาของทัลคอตต์ พาร์สันส์ บ่งบอกถึงความสนใจและความกระตือรือร้นค้นคว้า ตลอดเวลา ทั้งนี้มีปัจจัยที่เกี่ยวข้อง เช่น ๑) ภูมิหลังด้านครอบครัว ๒) การมีโอกาสได้เรียน และสัมผัส กับนักวิชาการที่มีผลงาน และศักยภาพระดับเยี่ยมยอด ๓) การได้ถ่ายทอดและปฏิสัมพันธ์กับนักศึกษา ผู้ใฝ่เรียน ใฝ่รู้ ใฝ่วิจัย การเขียนบทความเกี่ยวกับชีวิตทางปัญญาของพาร์สันส์ ผู้เขียนยึดแนวที่คาร์ล มันน์ไฮม์ (ค.ศ. ๑๘๙๓-๑๙๔๗) ดังนี้