วารสารปี-40-ฉบับที่-4-resize

วรรณกรรมจดหมายเรื่อง Les Liaisons dangereuses (สัมพันธ์อันตราย) 254 The Journal of the Royal Society of Thailand Volume 40 Number 4 Oct-Dec 2015 ในอิตาลี (จดหมายฉบับที่ ๑๑๑) ในที่สุดเซซีลตั้งครรภ์กับวาลมงโดยที่เธอเองไม่รู้ตัว (จดหมายฉบับที่ ๑๑๖) มาดาม เดอ ตูร์แวล ปฏิเสธที่จะไปพบวาลมง ทั้ง ๆ ที่เธอมีใจรักเขา (จดหมายฉบับที่ ๙๐) วาลมงแอบเข้าไปหามาดาม เดอ ตูร์แวล แต่มาดาม เดอ ตูร์แวล พยายามหักห้ามใจมิให้มีสัมพันธ์กับ วาลมง เธอออกจากปราสาทของมาดาม เดอ โรซมงด์ และเดินทางกลับปารีส (จดหมายฉบับที่ ๑๐๐) วาลมงส่งอาซอล็อง (Azolan) ไปสืบข่าว จึงรู้ว่ามาดาม เดอ ตูร์แวล เก็บตัวเงียบอยู่ในที่พักและ ตรมตรอมใจ วาลมงจึงแน่ใจว่าเขาก� ำชัยชนะเหนือหัวใจนาง ส่วนมาดาม เดอ แมร์เตย เมื่อทราบว่า มาดาม เดอ ตูร์แวล กลับไปปารีสก็โกรธวาลมงมาก จึงเรียกมาต่อว่าต่อขาน (จดหมายฉบับที่ ๑๐๖) วางตัวข่มวาลมงและแนะน� ำวิธีการให้วาลมงเอาชนะมาดาม เดอ ตูร์แวล ด้วยท่าทีที่แสดงว่าเธอฉลาด เหนือกว่าวาลมง (จดหมายฉบับที่ ๑๑๓) จดหมายโต้ตอบระหว่างวาลมงกับมาดาม เดอ แมร์เตย ช่วงนี้มีการใช้ถ้อยค� ำและส� ำนวนภาษาที่คมคายเชือดเฉือนซึ่งกันและกัน ต่อมาเมื่อวาลมงเขียนจดหมาย ถึงคุณพ่ออ็องแซลม์ (Père Anselme) เขาก็ใช้ถ้อยค� ำส� ำนวนที่สุภาพอ่อนน้อม ซึ่งเหมาะกับบาทหลวง ผู้น่านับถือ วาลมงขอให้คุณพ่ออ็องแซลม์ไปบอกมาดาม เดอ ตูร์แวล ว่าเขาปรารถนาอย่างยิ่งที่จะ พบเธอเป็นการส่วนตัว เพื่ออธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นและเพื่อกล่าวค� ำขอโทษแก่เธอ (จดหมาย ฉบับที่ ๑๒๐) ตอนที่สี่ : จดหมายฉบับที่ ๑๒๕ ถึง ๑๗๕ วาลมงไปพบมาดาม เดอ ตูร์แวล ณ ที่พักของเธอ เขาแสดงท่าทีเสมือน “ทาสที่หวาดหวั่นและ ส� ำนึกผิด” เมื่อพบหน้ามาดาม เดอ ตูร์แวล แต่เมื่อเดินออกจากบ้านกลับมีทีท่าประดุจ “ผู้ชนะที่สวม มงกุฎ” (จดหมายฉบับที่ ๑๒๕) ในที่สุดมาดาม เดอ ตูร์แวล ต้องยอมสยบต่อความมีเสน่ห์และเล่ห์กล ของวาลมงโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ดี ความสุขของมาดาม เดอ ตูร์แวล ช่างแสนสั้น วาลมงเร่งรีบทวงสัญญาจากมาดาม เดอ แมร์เตย (จดหมายฉบับที่ ๑๒๕) แต่มาดาม เดอ แมร์เตย หลบเลี่ยงที่จะตอบในทันที เธอติดตาม พฤติกรรมของวาลมง และรู้ว่าวาลมงยังคงมีสัมพันธ์รักกับมาดาม เดอ ตูร์แวล (จดหมายฉบับที่ ๑๒๗) ความริษยาท� ำให้มาดาม เดอ แมร์เตย เขียนจดหมายไปตัดสัมพันธ์กับวาลมง (จดหมายฉบับที่ ๑๔๑) ตอนหนึ่งเธอเขียนว่า เราต่างเบื่อหน่ายกันไปทุกสิ่ง ที่รัก นี่เป็นกฎธรรมชาติ ไม่ใช่ความผิดของฉันนะ ถ้าวันนี้ฉันเบื่อหน่ายต่อสิ่งที่