วารสารปี-40-ฉบับที่-4-resize

ฝรั่งเหตุจูงใจสุนทรภู่แต่งนิทานพระอภัยมณีค� ำกลอน 188 The Journal of the Royal Society of Thailand Volume 40 Number 4 Oct-Dec 2015 และสุลาลีวัน (ขอแก้ไขค� ำว่า “และนางยุพาผกากับร� ำภาสะหรี” ในเรื่อง “ลายแทงของสุนทรภู่และนางงิ้ว ในนิราศอิเหนา” โดยผู้เขียนที่พิมพ์ไว้ใน วารสารราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๕๒; ๓๔๔ (๓) หน้า ๖๕๔ เป็น “และนางยุพาผกากับสุลาลีวัน” ) ด้านการแต่งตัวแบบฝรั่ง สุนทรภู่ก็เอามาแต่งไว้ตลอดนิทาน เช่น ในตอนที่ ๒๗, ๓๙, ๕๓ ๕๕, ๕๖, ๖๐ หน้า ๔๓๑, ๗๔๗, ๑๐๘๔-๑๐๘๕, ๑๑๓๘, ๑๑๔๕, ๑๒๒๒ ว่า “ไว้ผมปกปรกไหล่เหมือนไฟลน หยิกหยิกย่นย่อย่องององอน ใส่เสื้อแสงแต่งกายคล้ายฝรั่ง มีก� ำลังเหล็กนั้นท� ำคันศร” “อย่าประมาทชาติฝรั่งใส่กังเกง จะเท้งเต้งตัวเปล่าตามเจ้านาย” “พระแต่งองค์ทรงส� ำอางอย่างฝรั่ง สอดสวมกังเกงประพาสคาดเข็มขัด แล้วใส่เสื้อเครือสุวรรณกระสันรัด ขัดดุมเพชรเตร็จตรัสจ� ำรัสเมือง คาดผ้าทิพย์ขลิบทองครองศอทับ เพชรประดับดังดาวเขียวขาวเหลือง ทรงมหามาลาค่าควรเมือง มณีเนื่องเนาวรัตน์ชัชวาล เหน็บพระแสงแฝงองค์ประจงจัด กระทัดรัดพรรณรายสายประสาน หุ้มพระชงฆ์ทรงเกือกแก้วประพาฬ แล้วห่มส่านสีทับทิมดูพริ้มพรายฯ ครั้นสรรพเสร็จจึงเสด็จยุรยาตร ออกทรงราชรถาฝาพระฉาย” “เงินทองทั้งกังเกงกับเสื้อหมวก แจกให้พวกไพร่นายทั้งซ้ายขวา” “ที่ได้เรือเสื้อหมวกพวกฝรั่ง เสบียงทั้งเครื่องรบครบปืนผา” “บ้างถอดเครื่องเปลื้องทั้งเสื้อกังเกง ต่างเท้งเต้งเที่ยวตะโกนเดินโดนกัน” เกี่ยวกับขนบธรรมเนียมความเชื่อของคนต่างชาติต่างศาสนา เมื่อสุนทรภู่ได้รู้เห็นก็เอามาแต่งไว้ในนิทาน ตอนที่ ๒๖ หน้า ๔๒๓ โดยผู้เขียนขอตัดทอนมาเพียงว่า “อันเยี่ยงอย่างข้างฝรั่งเกาะลังกา ท้าวพระยาอยู่ปราสาทราชวัง ก็ต้องมีที่ตายไว้ท้ายปราสาท ส� ำหรับบาทหลวงจะได้เอาไปฝัง เป็นห้องหับลับลี้ที่ก� ำบัง ถึงฝรั่งพลเรือนก็เหมือนกัน ใครบรรลัยไปบอกพระบาทหลวง มาควักดวงเนตรให้ไปสวรรค์ มีไม้ขวางกางเขนเป็นส� ำคัญ ขึ้นแปลธรรม์เทศนาตามบาลี ว่าเกิดมาสามัญคนทั้งหลาย มีร่างกายก็ล� ำบากคือซากผี ครั้นตัวตายภายหลังฝังอินทรีย์ เอาเท้าชี้ขึ้นนั้นด้วยอันใด”