วารสารราชบัณฑิตยสภาปี-43-ฉบับ-1

วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๓ ฉบับที่ ๑ ม.ค.-เม.ย. ๖๑ ๖๑ ออกไปด้วยการสวดมนต์ แต่หญิงชรากลับกล่าวบทสวดมนต์ได้ดีกว่า บรรดาพระ ทั้งหลายพากันยกย่องและขออภัย หญิงชราจึงกลายร่างเป็นโอโน โนะ โคมาจิ (Ono no Komachi) ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นกวีสาวที่มีความงดงาม แต่ถูกจับโดยปีศาจแห่งฟุคาคุสะ (Fukakusa) ผู้หลงรักนางและมาหานาง โดยบังคับให้นางต้องอยู่พบกันถึง ๑๐๐ คืน นาง ร่ายราเพื่อแสดงให้เห็นถึงความน่าสะพรึงกลัวในการมาพบของปีศาจจนนางต้องตาย ใน ที่สุดปีศาจเมื่อได้ยินเสียงสวดมนต์ก็จากนางไป นางจึงมีความสงบสุขอีกครั้ง ๑๕. คันตัน (Kantan) โรเซอิ (Rosei) หนุ่มชาวจีนที่เกิดเบื่อหน่ายในชีวิต จึงออก เดินทางไปยังภูเขาโยชิ (Yoshi) เพื่อแสวงหานิพพาน เขาหยุดพักที่หมู่บ้านและได้ นอนบนหมอนวิเศษ เขาฝันไปว่าได้เป็นจักรพรรดิ แวดล้อมไปด้วยความหรูหรา นานัปการ ท้องพระโรง ราชยาน เสื้อผ้าอาภรณ์ล้วนทาด้วยทองคา อีกทั้งยังมี บรรณาการมาสู่จักรพรรดิองค์ใหม่อีกมากมาย โรเซอิครองราชย์อยู่ ๕๐ ปี แวดล้อม ด้วยความสุขและความเจริญรุ่งเรือง ในการฉลอง ๕๐ ปีแห่งการครองราชย์ โรเซอิ ดื่มสุราอมฤตและร่ายรากับข้าราชสานัก ในที่สุดเจ้าของโรงแรมที่คันตันก็ปลุกโรเซอิ ขึ้นมากินข้าว โรเซอิสานึกได้ว่าชีวิตเปรียบเสมือนความฝัน เขาจึงตัดสินใจล้มเลิกการ เดินทางและกลับบ้านของตน ใช้ชีวิตอย่างสงบในการทาสมาธิ ๑๖. โยโรโบชิ (Yoroboshi) ชายตาบอดนามโยโรโบชิ นั่งขอทานอยู่ที่วัดชิเต็นโน (Shitenno-ji) ชายขอทานใช้แขนเสื้อของเขาแผ่ออกรับเศษทาน แต่กลับได้รับลูกมะกอก ที่ร่วงหล่นลงมาแทน แม้ว่าจะมองไม่เห็นก็สามารถดมกลิ่นที่หอมหวลจนรับรู้ถึงความ งดงามของผลมะกอกได้ ชายขอทานจึงเรียนรู้ว่าถ้าดวงตาของจิตเปิดกว้างก็สามารถหยั่ง รู้และมีชีวิตด้วยจิตวิญญาณที่เป็นสุข เขาร่ายราด้วยความสุขใจในปรัชญาแห่งชีวิตที่ตน พึ่งได้รับรู้ บิดาของชายขอทานตาบอดคนนั้นที่ทิ้งบุตรของตนไปก็ปรากฏกายขึ้น และ สะเทือนอารมณ์ไปกับความศรัทธาแห่งชีวิตของบุตรจึงได้พาบุตรของตนกลับบ้าน ๑๗. จิเน็น โคจิ (Jinen Koji) นักบวชหนุ่มนามจิเน็นผู้ไม่เคร่งวินัยกาลังเทศน์อยู่ที่วัด อุงโกะจิ (Unkoji Temple) เด็กสาวคนหนึ่งเข้ามาหาและถวายจีวรให้ พร้อมทั้งมี จดหมายอธิบายว่าเด็กสาวต้องขายตัวเป็นทาสเพื่อนาเงินมาซื้อจีวรทาบุญอุทิศส่วน กุศลให้แก่บุพการี แต่แล้วคนค้าทาสก็เข้ามาฉุดเด็กสาวคนนั้นออกไป จิเน็นวิ่งตามไป พร้อมจีวรที่พาดอยู่บนไหล่ คนค้าทาสพาเด็กสาวขึ้นเรือเพื่อพาไปขาย จิเน็นพยายาม แลกจีวรกับเด็กสาว คนค้าทาสหัวเราะเยาะและลงมือเฆี่ยนตีเด็กสาว แต่ในที่สุดคน ค้าทาสก็ยอมตกลงเมื่อจิเน็นจะขับร้องและฟ้อนราเป็นการตอบแทน จิเน็นปล่อยเด็ก สาวเป็นไทแก่ตัว และส่งกลับไปยังเมืองหลวง ๑๘. สุมิดะกาวะ (Sumidagawa) มารดาผู้คลุ้มคลั่งเที่ยวตามหาบุตรตั้งแต่เมืองเกียวโต จนถึงฝั่งแม่น้าสุมิดะ (Sumidagawa) ในเมืองเอโดะ นางเหลือบเห็นพิธีฝังศพที่ฝั่ง